intermission

κι ύστερα - ως εκ θαύματος - ήρθαν οι διακοπές..
χτύπησε δυνατά το ξυπνητήρι, έπεσε από το τραπεζάκι και τον ξύπνησε κι αυτόν.
και του είπε ότι τώρα είναι η ευκαιρία σου για φέτος να πας διακοπές!
τώρα είναι η ευκαιρία σου να βγάλεις το τζιν και να φορέσεις το μαγιώ (ιδανικά, δε, ούτε αυτό)
η ευκαιρία σου να πεις σε όλους και σε όλα
"αφήστε με τώρα για λίγο, δε θέλω να με απασχολεί τίποτα άλλο εκτός απτό να χαρώ αυτές τις μέρες"
και να πάρεις μαζί σου τα απαραίτητα
τη χαρά σου, την ηρεμία σου, την σιωπή σου, το χαμόγελό σου
ααα, και το νου σου, φίλε
τη βαλίτσα με τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις
άφησέ την σπίτι
εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, εκεί θα την βρεις όταν γυρίσεις.
εκεί θα είναι όλα και θα σε περιμένουν
αλλά τώρα εσύ πρέπει να τα αφήσεις και να φύγεις.
τον δρόμο τον ξέρεις,
στο χέρι σου είναι πόσο γρήγορα ή αργά θα τον ανέβεις..

self-trapped

Πάλι. Άργησε να ξυπνήσει. Μισή ώρα αργότερα στη δουλειά.

Ε, και; Πόσο γρήγορα να περπατήσει άλλωστε κανείς στην Ομόνοια..

Ζέστη – λιγότερη σήμερα.


Κάποια στιγμή του πέρασε από το μυαλό στη δουλειά αυτή η γαμημένη σκέψη.


Πόσο εύκολα αυτό-παγιδεύεται κανείς;

Πόσο εύκολα δηλαδή περιορίζει το «χώρο δράσης» του;

Το πεδίο σκέψης του, ίσως.

Αυτή είναι η δουλειά σου. Αυτό είναι το γραφείο σου. Αυτή είναι η σχολή σου. Αυτό είναι το αντικείμενό σου.

Αυτό είναι το σπίτι σου. Αυτή είναι η πόλη σου.

Αυτή ήταν η σχέση της ζωής σου. Αυτό ήταν το καλύτερο γαμήσι. Αυτός ήταν ο ανεκπλήρωτος έρωτάς σου.

Αυτή είναι η ζωή σου.

Κι αν δεν είναι μόνο αυτά;

Κι αν αυτά είναι όσα πρόλαβες; Ή σε όσα έμεινες; Ή όσα νόμιζες ότι ήταν;

Τότε ποια είναι τα άλλα;


Το βλέμμα ανοίγει. Φτάνει ως τον Υμηττό.

Κι όμως. Έτσι νομίζει. Φτάνει πιο πέρα. Πιο πίσω, πιο βαθιά.

Αρκεί να το καταλάβει.

Θυμήθηκε τις περιόδους της ζωής του που βρέθηκε μπροστά σε μια αρχή – εσκεμμένα και μη.

Τότε το βλέμμα σα να έφτανε πιο πέρα. Να ήταν πιο ανοιχτά τα μάτια τότε άραγε;


Το λεωφορείο το μεσημέρι άργησε μισή ώρα.


Όση είχε καθυστερήσει το πρωί να φτάσει στο γραφείο.


Κι αυτός έμεινε να κοιτάζει τα δύο κινεζάκια πάνω στη μοτοσικλέτα του μπαμπά..


Και μπαίνοντας επιτέλους στο λεωφορείο θυμήθηκε το στίχο του Μιχάλη Κατσαρού:


«Αντισταθείτε σ’ αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι και λέει: καλά είμαι εδώ».

Κι αφού φόρεσε τα ακουστικά, έκλεισε τα μάτια.

10+1

επειδή η τέχνη μπορεί να σας έπεσε βαριά καλοκαιριάτικα κι επειδή μ'αρέσει να μιλάω για τον εαυτό μου, αποφάσισα να παίξω κι εγώ αυτό το παιχνίδι στο οποίο μοιράζομαι μαζί σας 10+1 άχρηστες πληροφορίες για μένα - κι ας μη με κάλεσε κανείς, πήρα το θάρρος, εύκολα σχετικά! Ιδού:

1.Μου αρέσει να τσακώνομαι στο δρόμο, στα τρένα, τα λεωφορεία, κλπ με ανθρώπους που συμπεριφέρονται ρατσιστικά (κυρίως σε μετανάστες).

2.Δεν ξέρω να οδηγώ – τη μοναδική φορά που προσπάθησα παραλίγο να πέσω σε μια βιτρίνα με ψυγεία.

3.Ενημερώνομαι καθημερινά, διαβάζοντας έξι εφημερίδες στο διαδίκτυο – εκτός από τα αθλητικά, βέβαια.

4.Φοράω 49 νούμερο παπούτσι.

5.Έχω μια μοναδική ικανότητα να αναβάλλω τα πάντα, από το πιο ανούσιο μέχρι το πιο σημαντικό - μάλλον το κάνω για να μη νιώθω ότι πιέζομαι.

6.Στις δημόσιες υπηρεσίες, περιμένω να αδειάσει το γκισέ της εκάστοτε νεαρής υπαλλήλου ώστε να απευθυνθώ σε αυτήν και να τύχω καλύτερης μεταχείρισης.

7.Απολαμβάνω να κάνω (διακριτικά, συνήθως) ειρωνικές παρατηρήσεις σε όσους νομίζουν ότι πηγαίνουν στο θέατρο ή τον κινηματογράφο για να πουν τα νέα τους με τους φίλους τους που είχαν να δουν καιρό.

8.Στα 10 μου αποφάσισα να φτιάξω μια μυστική οργάνωση με σκοπό να παρακολουθώ και να κατασκοπεύω όλη τη γειτονιά. Η οργάνωση διέθετε καταστατικό, σύμβολο, μέλη και αναλυτικά αρχεία των καθημερινών κινήσεων οποιουδήποτε ενέπιπτε στο οπτικό μου πεδίο. Α, επίσης και κιάλια.

9.Μέχρι και στο Γυμνάσιο είχα την εμφάνιση του κλασικού φυτού, ευτυχώς από το Λύκειο και μετά άρχισα να κάνω διορθωτικές κινήσεις (κάλλιο αργά..).

10.Δυσκολεύομαι πάρα πολύ να αποφύγω να είμαι ειρωνικός, όχι μόνο σε τσακωμούς, αλλά και σε απλές καθημερινές συζητήσεις, στις δημόσιες υπηρεσίες, στη δουλειά μου, ακόμα και στο φλερτ..

11.Η πρώτη λέξη που έβγαλα από το στόμα μου ήταν «ουχί».

Άμλετ, schaubühne

επιτέλους.. Θέατρο!

καταπληκτική η χθεσινή πρώτη παγκόσμια πρεμιέρα της νέας παράστασης της schaubühne

δεν έχω λόγια, οπότε το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να παραπέμψω στο δημιουργό Τόμας Οστερμάγιερ και στη συνέντευξη που έδωσε στην Ελευθεροτυπία πριν κάποιες βδομάδες:

http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,dt=21.06.2008,id=74567008

αόρατοι κι εφήμεροι, εμείς.

Έχω ένα καλό κουσούρι (μεταξύ άλλων, πάντα). Αφού δω μια παράσταση που μου αρέσει, ψάχνω στο ίντερνετ οτιδήποτε έχει γραφτεί για αυτήν, για το έργο, τη σκηνοθεσία, τους συντελεστές κοκ. Σήμερα, ζώντας μια ακόμη ατέλειωτη καλοκαιρινή μέρα αργομισθίας, εντόπισα στο λαπτοπ μου ένα απόσπασμα από μια κριτική στην Ελευθεροτυπία για την παράσταση της Αριάν Μνούσκιν, τους «Εφήμερους», που ανέβηκε πέρσι στο Φεστιβάλ Αθηνών. Περιγράφει μια σκηνή της παράστασης:

«…Δικαστικός κλητήρας καταμετρά σε ένα μίζερο σαλονάκι τα ευτελή υλικά αγαθά του. Η μουδιασμένη ιδιοκτήτρια τρέμει. Δύο χρόνια απλήρωτο νοίκι. «Φαίνεται πουθενά ότι εισπράττετε λεφτά;» τη ρωτά. «Όχι». «Δεν υπάρχετε!» την αποστομώνει ο κλητήρας, συνεχίζοντας την καταγραφή…»

Θυμήθηκα αμέσως ότι είχα ανατριχιάσει με την απάντηση του κλητήρα.

“Vous n’ existez pas.”

Και κατάλαβα εκ των υστέρων ότι ανατρίχιασα επειδή ένιωσα πόσο δίκιο είχε ο κλητήρας. Πόσο πολύ, όντως, υπάρχει μες στη ζωή μας αυτή η αντίληψη. Ότι οι άνθρωποι που δεν έχουν εισόδημα είναι αόρατοι. Δεν είναι «σαν εμάς», δεν μας αφορούν. Αντίστοιχα, το ίδιο συμβαίνει με όσους ανθρώπους διαφέρουν από το πρότυπο του μέσου λευκού δυτικού, ο οποίος εργάζεται – μανιωδώς συνήθως – ώστε να έχει σπίτι, αυτοκίνητο, κήπο, σκύλο, εξοχικό και πάει λέγοντας. Το καταναλωτικό πρότυπο, βουτηγμένοι στο οποίο μεγαλώσαμε όλοι, δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Αντίθετα, αφήνει όποιον δεν μπορεί να παίξει με τους όρους του – και άρα δε μπορεί να εξυπηρετήσει την επιβίωσή του – εκτός, στο περιθώριο.

Ανύπαρκτοι, λοιπόν.

Σύμφωνα με το δικαστικό κλητήρα, όσοι δεν φαίνεται να εισπράττουν λεφτά, είναι ανύπαρκτοι. Σύμφωνα με τους περισσότερους από εμάς, όποιος δεν φαίνεται να κάνει ακριβώς το ίδιο με τον διπλανό του, ακριβώς αυτό που ζητάει η κοινωνία ώστε να θεωρείται κανονικός, χρήσιμος, κλπ είναι επίσης ανύπαρκτος.

Αόρατος.

Όταν δεν βλέπουμε τον Άλλο δίπλα μας, δεν τον ακούμε κιόλας, δεν μιλάμε για αυτόν.

Σιωπή.

Η μη ορατότητα και η σιωπή ίσως να ενισχύουν την αυτό-εικόνα μιας κοινωνίας που δεν κινδυνεύει.

Ωστόσο – επειδή πάντα υπάρχει ελπίδα, ή τουλάχιστον «πρέπει» να υπάρχει – όσο οι άνθρωποι έρχονται σε πιο κοντινή επαφή μεταξύ τους, τόσο υποχωρεί η τάση τους να προσεγγίζουν τους άλλους ανθρώπους με βάση κατηγορίες (πχ str8-bi-gay, λευκός-μαύρος, ψηλός-κοντός).

Και σιγά σιγά η συμπάθεια και η κατανόηση βρίσκουν το χώρο τους.

Λυσσασμένη Γάτα, schaubühne

Ψέμα

Εμμονή

Σύγκρουση

Πατέρας

Ομοφυλοφιλία

Καταπίεση
Φόβος

Σεξ

"Αγία" Οικογένεια

Αυτοκαταστροφή

Εγωισμός

Γιος

Αλληλοσπαραγμός

Ανταγωνισμός

Αλκοόλ

Οργή

Λύσσα

Αγάπη

Πόνος

ΑΛΗΘΕΙΑ

περί αλήθειας

"στο λέω τώρα που η αλήθεια δεν πληγώνει"

πότε έρχεται αυτή η στιγμή;

που μπορείς να πεις την αλήθεια χωρίς να πληγωθείς ούτε εσύ ούτε ο άλλος άνθρωπος;

και γιατί να μην μπορούμε πάντα να πούμε την αλήθεια;

γιατί έχουμε μάθει ότι πονάει η ειλικρίνεια;

γιατί έχουμε μάθει ότι πρέπει να κρατάμε ισορροπίες;

και κάποια πράγματα κάνει να τα λέμε και κάποια άλλα όχι;

περιμένω τη στιγμή που η αλήθεια δε θα πληγώνει.

δε θα πληγώνει επειδή θα έχουμε καταφέρει όλοι να μην είμαστε τόσο εγωιστές ή τόσο στενόμυαλοι ή τόσο μίζεροι.

η αλήθεια του καθενός μας είναι οι σκέψεις του, τα συναισθήματά του, οι συμπεριφορές του, οι αξίες του, ο πόνος του, η ζωή του..

όταν το καταλάβουμε και το σεβαστούμε αυτό θα μπορούμε να ακούμε οποιαδήποτε αλήθεια χωρίς να πονάμε ή να ζηλεύουμε ή να εκνευριζόμαστε.

ή ακόμα κι αν πονάμε, ζηλεύουμε ή εκνευριζόμαστε, πάλι θα μπορούμε να το διαχειριζόμαστε αυτό ως την δική μας αλήθεια, την οποία θα πρέπει να σεβαστεί ο άλλος.

σας μπέρδεψα ε;

να δεις, θα φταίει που είμαι μπερδεμένος κι εγώ!

ΥΓ μου έβαλε δύσκολα ο mahler76 τελικά :)