tag:blogger.com,1999:blog-172264709488630415.post747701709403079900..comments2023-11-03T14:50:19.159+02:00Comments on Sink into Oblivion: Maybe tomorrow, I'll never sing againoblivionhttp://www.blogger.com/profile/01142672982284260279noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-172264709488630415.post-23774631120156896792007-08-06T20:48:00.000+03:002007-08-06T20:48:00.000+03:00Ήπια, ήπια, ήπια όλο το γάλα του κόσμου. Ξύπνησα κ...Ήπια, ήπια, ήπια όλο το γάλα του κόσμου. Ξύπνησα και διψούσα, τι να κανα. ‘Άνοιξα το ψυγείο και το είδα εκεί να με περιμένει, λευκό και πλήρες, όντως- ήταν και νερό δίπλα, αλλά μπα…Βαρετό φαινόταν. Ενώ το γάλα! Και ξεδίψασα, χόρτασα, χάρηκα. Και ξεκίνησα τη μέρα μου γεμάτη έτσι απλά και κανείς δίπλα μου στο μετρό δεν το ξέρει, γιατί και να το ξερε, σιγά το νέο. Αλλά είναι. Γιατί ακόμα μου έχει μείνει η ικανοποίηση στο στόμα, και στη διάθεση. Όπως και με τη δική σου γεύση και όψη και ομορφιά και αίσθηση και μυρωδιά. Με γεμίζει, με χορταίνει, μετά δεν σκέφτομαι τίποτ’ άλλο, μετά δεν θέλω τίποτ άλλο. Έτσι απλά. Ούτε και τώρα θέλω κάποιον άλλον. Αλλά ούτε εσύ εμένα. Δεν πειράζει. Έχω καταχωνιάσει κάπου βαθιά μέσα μου τη επιθυμία μου για σένα και είμαι ήρεμη, σε βλέπω πια μόνο σαν εικόνα από περιοδικό, δεν υπάρχεις. Κοίτα, τι όμορφος, τι όμορφη, τι όμορφα- έλα μωρέ, αυτά δεν γίνονται κανονικά, μόνο στα ψέματα. Δεν βαριέσαι, καλά είμαστε κι εμείς.<BR/><BR/>Αλλά να, χτες που συναντηθήκαμε θυμήθηκα ότι υπάρχεις ρε γαμώτο, υπάρχεις, κι έχεις αυτό το βλέμμα, αυτά τα δάχτυλα, κι όταν είσαι αμήχανος σχηματίζεις αυτές τις γραμμές στο λαιμό. Υπάρχεις. Και πίνεις ποτά, μιλάς με τους φίλους σου από πάντα, κουράζεσαι στη δουλειά, γελάς, λες και είσαι κανονικός, μιλάς για ταινίες που είδες, για διακοπές που θα πας, κοιτάς γκόμενες που περνάνε. Και κοιτάς κι εμένα λες και κοιτάς απλά κάποιον που έτυχε να δεις δίπλα σου. Ίσως γιατί έτσι είναι. Δεν πειράζει. Σε λίγο θα γίνεις πάλι εικόνα και θα σε ξαναβάλω κάπου που να μη φαίνεσαι και θα ξαναγίνω ευτυχισμένη και θα μιλάω μόνο για χαρές που ακόμα δεν έχω ζήσει και για σχέσεις που θα ρθουν. <BR/><BR/>Το μόνο που δεν ξέρεις είναι ότι καμία από όλες αυτές τις γυναίκες που θα εμφανιστούν στη ζωή σου δεν θα γεμίζει τόσο από την εικόνα του δαχτύλου σου πάνω στο τραπέζι, καμία δεν θα σκέφτεται ξαπλωμένη μόνη της σε τι χρώμα σεντόνια να κοιμάσαι για την πάρει ο ύπνος, καμία δεν θα ξεδιψάει με τη γεύση σου όταν θα σαι μακριά της.<BR/><BR/>Αλλά μπορεί κάποια από αυτές να χει το θάρρος να ρθει να σου πει- ίσως και χωρίς καν να το σκεφτεί- ότι της αρέσεις. Κι να γίνετε ευτυχισμένοι. Έτσι απλά.<BR/><BR/>Ah bon.Anonymousnoreply@blogger.com