Πάνω μου όλοι να πάρετε εκδίκηση απ της ζωής την αδικία:
Να διορθώσω, εγώ ένα παιδί, Τον πόνο.
Να γίνω το όνειρο που θα δικαιώσει.
Και το σώμα κι ο λόγος μου – η παρουσία κι η απουσία μου,
Πεδίο μάχης.
Να ξαναζήσετε τα τραύματα αλλιώς,
Κάτι να πετύχει.
Μα, δεν αντέχω
Δεν είμαι θεριό, ούτε ήρωας
Δεν είμαι τοίχος.
Κι ας φαίνομαι.
Η αφέλειά μου, ασφάλεια για σας..
Μα εγώ πια έχω να ακουμπήσω την πληγή μου.
Κι όχι αλλού να την ακουμπήσω. Όπως εσείς. Αυτό μου μάθατε.