πόσες φορές τα κανόνια θα βροντήσουν προτού τα εξορίσουμε για πάντα;
πόσα χρόνια σκλάβος προτού λευτερωθείς;
πόσα χρόνια χρειάζονται μερικοί άνθρωποι προτού ακούσουν τους άλλους να κλαίνε;
α ναι..
και πόσους θανάτους προτού καταλάβουν ότι ήδη πάρα πολλοί έχουν πεθάνει..
την απάντηση την δίνει ο αγέρας..
11 comments:
κολλησα με την τανια ....
μονο ο αερας εχει τις απαντησεις, αλλα θα καταλαβουν ποτε ?
κάθε φορά τα ίδια θα ρωτάμε μέχρι τον επόμενο θάνατο ή μέχρι να ξεχάσουμε τον τωρινό
ανεμοσκορπίσματα.
εκπτοτες οι σφαίρες.
ικανοί -ανίκανοι , εμείς.
για πόσο;
ποιο να είναι το ποσό;
να τα έπαιρνε και μια φορα αυτός ο αέρας και να τα έστελνε στον αγύριστο...
και μετά ας τα στήναμε από την αρχή, όλοι μαζί, με αγάπη και αλληλεγγύη...
και μετά να μην ξαναξεχνούσαμε.
μα δεν τα παίρνει...
τις μνήμες μας μόνο παρασύρει, μας τα σβήνει όλα, και σαν να νοσούμε όλοι από αλτσχαϊμερ ...ξεχνάμε...ξεχνάμε...αδιαφορούμε...και βυθιζόμαστε στη λήθη...
αυτός ο αργός μας θάνατος.
εκτός κι αν τα πάρει όλα ο αηρ...
καλό ξημέρωμα
...yes, 'n' how many times can a man turn his head,
p r e t e n d i n g he just doesn’t see?
the answer, my friend, is blowin’ in the wind,
the answer is blowin’ in the wind…
[πέραν τούτου,είναι γνωστό πως όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες.Δεν είναι ν'απορούμε, λοιπόν, για όσα έγιναν και γίνονται...
merci για το φοντανάκι.Θα ξαναπεράσω:)]
Και μετά με ρωτάνε γιατί είμαι ρετρό. Μα πώς να μην είμαι, όταν ένα τραγούδι γραμμένο για το Βιετνάμ κολλάει ταμάμ στην Ελλάδα-μπουρδέλο του 2008? Καλές γιορτές κύριε οικοδεσπότα, όσο αυτό είναι δυνατό...
φίλε oblivion το να κάτσεις να ακούσεις τον αέρα είναι ήδη σημάδι μεγάλης σοφίας.
Δύσκολα τα πράματα δηλαδή...
έχω αρχίσει να νιώθω οικεία διαβάζοντάς σας.. κι έχω αρχίσει να χαίρομαι που οι επισκέπτες είναι λίγοι (και καλοί).
καλωσορίζω όσους έρχονται για πρώτη φορά και χαίρομαι που μοιραζόμαστε έναν παρόμοιο - αν μη τι άλλο - τρόπο να βλέπουμε τα πράγματα. νιώθω ότι η "κρίση" που ζούμε αυτή την περίοδο είναι η καλύτερη ευκαιρία να πάρουμε θέση, όχι μόνο απέναντι στα γεγονότα καθεαυτά - μιλάω για τη στάση ζωής του καθενός μας..
το ζητούμενο στο δικό μου μυαλό είναι πότε και πως θα οδηγηθούμε σε μια νέα συλλογικότητα, τα πρώτα ερεθίσματα μας τα δίνουν αυτές τις μέρες οι εξελίξεις γύρω μας.
την καλησπέρα μου σε όλους!
Και να φανταστείς σε μια ευτυχισμένη μου στιγμή πριν λίγες μέρες άκουγα με το έτερο Νταντωνάκη!
Υπέροχο....
Σαν το διάλειμα.. του πολεμιστή.. πριν ξαναπέσει στην μάχη...
Οταν αναρωτιέται... όταν φοβάται...
Η πιο ανθρώπινη στιγμή του...
Καλές γιορτές...
:-))
ναι, ειναι πολύ ωραία αυτή η εκτέλεση...
την καλημέρα μου επίσης αγαπητέ...
ξέρεις που βρίσκομαι
Post a Comment