Σε κάποιες πόλεις πηγαίνεις ξανά και ξανά και νιώθεις κάθε φορά ξένος. Νιώθεις ότι έχεις έρθει για τουρισμό, ότι έχεις έρθει για λίγο, ότι θα φύγεις όπου νάναι..
Στο Βερολίνο, είπα, εδώ θα μείνω.
Γύρισα βέβαια, καλώς ή κακώς.. αλλά όλες τις μέρες που τριγυρνούσα στους δρόμους του ένιωθα ότι ένα κομμάτι μου δε θέλει να φύγει.
Και δεν ήταν η κλασική ελληνο-κλαψουμουνίαση που με έκανε να νιώσω έτσι. Τύπου εδώ έχουν ποιότητα ζωής, μεγάλα πεζοδρόμια, οργανωμένο κράτος κλπ.
Ήταν η αισθητική της πόλης - και του κόσμου.
Ήταν η ατμόσφαιρα, το vibe που λένε και κοροϊδεύω συνήθως, αλλά ναι αυτό ήταν.
Και η αίσθηση ότι χωράς κι εσύ, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
Ότι χωράνε όλοι, είτε ανταποκρίνονται στο κεντρο-ευρωπαϊκό συγκροτημένο μοντέλο είτε στο μεσογειακό στυλ είτε στο μη ευρωπαϊκό.
Η αίσθηση μιας πόλης που συγκεντρώνει κόσμο από κάθε γωνιά της γης, κάθε καρυδιάς καρύδι, αλλά τον εντάσσει χωρίς να τον ανέχεται, ενσωματώνοντάς τον στον ρυθμό και τη ζωής της.
Μια καθαρά λειτουργική συνύπαρξη που φαινόταν έντονα και στη δυναμική δυτικό-ανατολικό, ένας συνδυασμός του παλιού, στιβαρού με το πιο ευέλικτο, νέο, εναλλακτικό.
Η ιστορία της πόλης - ως εκ τούτου και του κόσμου - είναι παρούσα παντού, όχι ως απαρχαιωμένο μνημείο, ενταγμένη στην καθημερινότητα. Μια όμορφη διαχείριση της μνήμης και της λήθης.
Το σεξ είναι επίσης ενταγμένο στην καθημερινότητα. Ως κάτι απενοχοποιημένο τις περισσότερες φορές, ως κάτι που δεν φορτίζεται με ενοχή, κρυψίνοια, ντροπή..
Σε παρασύρει ο ρυθμός της πόλης..
Και σου στρέφει την προσοχή στα ουσιώδη, στα όμορφα της ζωής, σε απελευθερώνει..
Και σου υπενθυμίζει την ανάγκη να αναζητήσεις μια αισθητική στην καθημερινότητα, να σκεφτείς ότι δεν είναι τίποτα ο κανόνας, δεν υπάρχει κανόνας..
15 comments:
μου άρεσε η ανάλυση που ξέφευγε από τα τουριστικά κλισέ. αν και δεν με ενθουσιάζει ο ευρωπαϊκός βορράς με έκανες να θελήσω να ταξιδέψω..
βέβαια το βερολίνο μπορείς να το χεις στην καρδιά και την ζωή σου....
πολύ ωραία γράφεις...ευχαριστούμε για τις στιγμές!
συμφωνώ μαζί σου στο ότι κι εγώ θα ήθελα να μην έφευγα από το βερολίνο. έχω βρεθεί στην πόλη πολλές φορές, πάντα ως ταξιδευτής. ναι, έχεις δίκιο σ' αυτά που λες για τον αέρα του βερολίνου. σε μαγνητίζει, σε κάνει δικό του. κάθε στενό, κάθε δρομάκι κι ένα βήμα πιο κοντά στο να νιώσεις την πόλη ως δική σου. καλησπέρες!
αχ βερολινάκι.... θύμησες ξύπνησαν!
πολύ ωραία τα λες, το Βερολίνο είναι υπερόχο, θα μπορούσα να μείνω άνετα σ αυτή την πόλη, είναι ο ορισμός της ανθρώπινης και ενδιαφέρουσας πόλης για νέους. Πολιτισμός, τι να λέμε τώρα..
Oblivion ist ein Berliner! Εγώ περιμένω οδηγίες και χαρίζω ήδη τα υπάρχοντα μου πριν το ταξίδι. Αν δεν επιστρέψω ξανά, εσύ θα έχεις τα σιν-ντι μου!
Λοιπόν κουταμάρα που δε μας είπες που θα πήγαινες...άκου με που σου λέω, έπρεπε να το χες πει : )
αγαπητέ χ.ζ. επειδή κάτι μου λέει ότι ήσανε κι εσύ εκεί (αλλιώς έχω οργιώδη φαντασία και να το κοιτάξω) θες να μου δώσεις κανα hint γιατί μία ίντριγκα θα με αναπτερώσει αυτή τη δύσκολη σεζόν! :Ρ
Δεν έχω πάει, αλλά θα το ήθελα. Και στην Κολωνία πάντως που βρέθηκα, μου άρεσε.
Το σημαντικό είναι βέβαια, ότι πέρασες Εσύ καλά.
Καλημέρα. Φιλί!
Ω!!! Τι όμορφο!...
Τι μαγικό...
Και πόσο ανεβαστική η κατάληξη της κατάργησης του κανόνα!
Οblivion αγαπητέ η φαντασία σου καλώς υγιαίνει. Δε μένω Βερολίνο απλά βρέθηκα κι εγώ για λίγες μέρες. Ίσως να συμπέφταμε κιόλας -καθώς έφτασα στις 17- και να τρωγωπίναμε λουκάνικα και μπύρες κάτω από γκρίζο ουρανό συζητώντας περί πολιτισμού και πολιτισμών γενικότερα.
Ας είναι, το τσιμπούσι αναβάλλεται για το μέλλον...πιθανόν εν Αθήναι.
Χαίρομαι που διαβάζω ένα πόστ για το Βερολίνο που δεν μιλάει μόνο για σάουνες κλάμπ και σεξ. Ελπίζω να καταφέρω να πάω σύντομα.
Tι κρίμα να τα διαπιστώνουμε όλα αυτά μόλις μπούμε σε αεροπλάνο...
εγώ ελπίζω όλοι μας να κάνουμε τα ταξίδια που θέλουμε, εντός κι εκτός (όχι επί τα αυτά).. και να ανακαλύπτουμε νέες τοπο-θεσίες.
και το πού θα αποφασίσει να μείνει ή να μετακινηθεί ο καθένας μας θα βρεθεί αργά ή γρήγορα! καλησπέρα σε όλους σας!
ωραίες φωτό
αγαπάω βερολίνο
Post a Comment