Είχα σκοπό να επανέλθω σε καμιά 10αριά μέρες με αφορμή ένα ταξίδι που ξεκινάω μεθαύριο, και το οποίο περίμενα πάρα πολύ καιρό τώρα..
Ωστόσο, σήμερα το πρωί που χάζευα τα νέα στο γραφείο, έπεσα πάνω στην είδηση του θανάτου της Αλέκας Παΐζη και σκέφτηκα να κάνω ένα μικρό ποστ σχετικά.
Ίσως επειδή στην ίδια ηθοποιό - και αντιστασιακή - είχα αφιερώσει κάποιες γραμμές τις πρώτες μέρες ζωής αυτού του μπλογκ.
Ίσως επειδή το χαμόγελό της με είχε κερδίσει - ίσως επειδή ήταν από τους λίγους ανθρώπους που έχω δει στην ηλικία της με τέτοιο χαμόγελο..
Χαιρετώντας σας, θέλω να μοιραστώ μαζί σας το ποστ πέρσι το καλοκαίρι για την Αλέκα Παΐζη και να αντιγράψω λίγες σειρές από μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις της:
"Εζησες πολύ" λέω στον εαυτό μου. "Πόσο θα ζήσεις ακόμα;" Γι΄ αυτό θέλω και λίγο να χαζέψω,να παρατηρήσω ένα δένδρο...Αλλοτε πάλι ο χρόνος με ξεγελάει. Κι επειδή δεν είμαι άρρωστη,δεν συνειδητοποιώ τον καιρό που περνάει.Δεν έχει πεθάνει το παιδί μέσα μου,γι΄ αυτό και απολαμβάνω τις μικροχαρές της ζωής.
Αυτά! Αααα, και καλό μου ταξίδι,ε; ;)
υγ Σκέφτομαι ώρες ώρες πόσο μελό ή ρομαντικό-αλαφροϊσκιωτα μπορεί να είναι τα ποστ μου και γελάω. Με μένα, με σας, με όλους μας, με την καθημερινότητά μας.. whatever..
12 comments:
κι ένα γερασμένο πρόσωπο έχει την ομορφιά του..
δεν την ήξερα. ούτε από τη φωτογραφία μου θυμίζει κάτι..καλό της ταξίδι.
γιατί γελάς; δεν είναι και αυτό ένα κομμάτι σου; που ίσως δεν μπορείς εύκολα να το δείξεις στην καθημερινότητα.
Δεν ήξερα οτι έφυγε σήμερα. Λυπήθηκα πάρα πολύ. Καταπληκτική θεατρική ηθοποιός! Σε φιλώ!
Σπουδαία ηθοποιός. Κυριολεκτικά ηθο-ποιός. Πολύ μου άρεσε αυτό που είπε στη συνέντευξη.
Καλό σου ταξίδι.
ΥΓ Τα post σου δεν είναι αλαφροΐσκιωτα. Είναι τα post σου.
ναι, σύμφωνοι, κομμάτι μου είναι, δικά μου είναι κλπ..
το ότι γελάω δε σημαίνει απαραίτητα ότι γελάω με μένα - πιο πολύ διασκεδάζω που κάτι τόσο συναισθηματικό και "outsider" ως σκέψη, μπορεί να φαίνεται εκτός πλαισίου, εκτός εποχής..
άσε που κι αυτό το κομμάτι συγχρονισμού του blog-εαυτού μου (μας) με τον καθημερινό-εαυτό κάτι πρέπει να το κάνω! :)
anyway, χαίρομαι που ένα - επιτρέψτε μου τον όρο - "μη εμπορικό" ποστ τραβάει το ενδιαφέρον ανθρώπων που εκτιμώ τη γνώμη τους (όσο την έχω δει από το blog του καθενός)!
την καλημέρα μου σε όλους!
δεν θα ξεχάσω , σε μια σύντευξη παλιότερα το πόσο έντονα δεν κοιτούσε την κάμερα .
Θαυμάζω την γαλήνη που μπορούσε και χωρούσε στα μάτια της.
καλά να περάσεις , είπα;
(σου λέω)
so , run to the river .
it was boiling
run to the air λέμεε..
:)
(..στώώώ για το φοντανάκι)
Βλέποντας το πρόσωπό της καταλαβαίνεις πως μερικά πρόσωπα έχουν καταπληκτική ομορφιά και φρεσκάδα ακόμα και γερασμένα. Πρέπει να ήταν ξεχωριστός άνθρωπος.
Καλό σου ταξίδι και μη γελάς καθόλου!
Λίγα λόγια, απλά γραμμένα, για ένα σπουδαίο άνθρωπο!
ευχαριστούμε..
είναι από εκείνες τις στιγμές που ντρέπομαι.
σε μια εποχή που κυριαρχεί η αποθέωση των μηδενικών, της υποκουλτούρας και της κενότητας, γνώρισα αυτήν την σπουδαία ηθοποιό και σπουδαίο άνθρωπο εξαιτίας της είδησης του θανάτου της.
μια Κυρία, η οποία απ'οτι διαπιστώνω από τα όσα γράφεις στις αναρτήσεις σου και από μια σύντομη αναζήτηση στον κο γκουγκλε ήταν αγωνίστρια, ηθο-ποιος όπως είπε ο φίλος apos. οι απόψεις της και οι θέσεις της απλώς δίδαγμα για εμάς.
λυπάμαι που δεν την απόλαυσα στην σκηνή.
έστω κι έτσι χαίρομαι που πήρα το μάθημα μου...κι ακόμη μια "σφαλιάρα" για να μην πεθάνει το παιδί μέσα μας.
καλό σου ταξίδι.
να περάσεις καλά και να γελάς.
να γελάμε όλοι.
κι ας ξεγελάμε και τον χρόνο.
ή ας γελάμε μ αυτόν...
καλό ξημέρωμα κυριακής.
:) (όπου :) χαμόγελο για την Αλέκα)
Και μη φοβάσαι. Έτσι δεν είναι το μελό και το ρομαντικό. Αλλά και να ναι, πειράζει???
Καλά να περάσεις όπου πας
καλό της ταξίδι,
στενοχωρήθηκα και γω πολύ για το χαμό της. Ήλπιζα πως θα την έβλεπα για ακόμη μία φορά στη Σονάτα του Σεληνόφωτος, αλλά τα πράγματα ήρθαν διαφορετικά...ειχα την τιμή να τη δώ στον ερρίκο Δ του εθνικου...
και γω θυμάμαι το χαμόγελο της, την χαρά με την οποία εξιστορούσε τα χρόνια της στο θέατρο, σε μια συνέντευξή της στην ΕΡΤ...δυστυχώς δεν ήταν τόσο "γνωστή" όσο της άξιζε
και μένα θα μου λείψει
ξανά καλό ταξίδι
ΥΓ. έστω κι απο αυτή την μελαγχολική ανάρτηση, καλώς σε βρήκα oblivio...
Ήταν μεγάλη ηθοποιός. Και ιστορικά αξίζει να σημειωθεί ότι στο σπίτι τυπώθηκε το πρώτο φύλλο του Ριζασπάστη στα χρόνια της κατοχής.
Η ιστορία με το γράμμα που της έστειλε ο άγνωστος που βρήκε την τσαντα της τί ωραία που είναι!
Post a Comment