Η Σονάτα του Σεληνόφωτος (απόσπασμα)
Άφησε με νάρθω μαζί σου. Τι φεγγάρι απόψε! Είναι καλό το φεγγάρι - δεν θα φαίνεται που ασπρίσαν τα μαλλιά μου. Το φεγγάρι θα κάνει πάλι χρυσά τα μαλλιά μου. Δε θα καταλάβεις. Άφησε με νάρθω μαζί σου.
Όταν δεν έχει φεγγάρι μεγαλώνουν οι σκιές μέσα στο σπίτι, αόρατα χέρια τραβούν τις κουρτίνες, ένα δάκτυλο αχνό γράφει στη σκόνη του πιάνου λησμονημένα λόγια – δεν θέλω να τ’ακούσω. Σώπα.
Άφησε με νάρθω μαζί σου λίγο πιο κάτου, ως τη μάντρα του τουβλάδικου, ως εκεί που στρίβει ο δρόμος και φαίνεται η πολιτεία τσιμεντένια και αέρινη, ασβεστωμένη με φεγγαρόφωτο, τόσο αδιάφορη και άυλη τόσο θετική σαν μεταφυσική, που μπορείς επιτέλους να πιστέψεις πως υπάρχεις και δεν υπάρχεις, πως ποτέ δεν υπήρξες, δεν υπήρξε ο χρόνος και η φθορά του. Άφησε με νάρθω μαζί σου.
Θα καθήσουμε λίγο στο πεζούλι, πάνω στο ύψωμα, κι όπως θα μας φυσάει ο ανοιξιάτικος αέρας μπορεί να φανταστούμε κιόλας πως θα πετάξουμε, γιατί, πολλές φορές, και τώρα ακόμη, ακούω το θόρυβο του φουστανιού μου σαν τον θόρυβο δυο δυνατών φτερών που ανοιγοκλείνουν…. το ξέρω πως καθένας μονάχος πορεύεται στον έρωτα, μονάχος στην δόξα και στο θανατο. Το ξέρω. Το δοκίμασα. Δεν ωφελεί. Άφησε με νάρθω μαζί σου.
Άφησε με νάρθω μαζί σου. Τι φεγγάρι απόψε! Είναι καλό το φεγγάρι - δεν θα φαίνεται που ασπρίσαν τα μαλλιά μου. Το φεγγάρι θα κάνει πάλι χρυσά τα μαλλιά μου. Δε θα καταλάβεις. Άφησε με νάρθω μαζί σου.
Όταν δεν έχει φεγγάρι μεγαλώνουν οι σκιές μέσα στο σπίτι, αόρατα χέρια τραβούν τις κουρτίνες, ένα δάκτυλο αχνό γράφει στη σκόνη του πιάνου λησμονημένα λόγια – δεν θέλω να τ’ακούσω. Σώπα.
Άφησε με νάρθω μαζί σου λίγο πιο κάτου, ως τη μάντρα του τουβλάδικου, ως εκεί που στρίβει ο δρόμος και φαίνεται η πολιτεία τσιμεντένια και αέρινη, ασβεστωμένη με φεγγαρόφωτο, τόσο αδιάφορη και άυλη τόσο θετική σαν μεταφυσική, που μπορείς επιτέλους να πιστέψεις πως υπάρχεις και δεν υπάρχεις, πως ποτέ δεν υπήρξες, δεν υπήρξε ο χρόνος και η φθορά του. Άφησε με νάρθω μαζί σου.
Θα καθήσουμε λίγο στο πεζούλι, πάνω στο ύψωμα, κι όπως θα μας φυσάει ο ανοιξιάτικος αέρας μπορεί να φανταστούμε κιόλας πως θα πετάξουμε, γιατί, πολλές φορές, και τώρα ακόμη, ακούω το θόρυβο του φουστανιού μου σαν τον θόρυβο δυο δυνατών φτερών που ανοιγοκλείνουν…. το ξέρω πως καθένας μονάχος πορεύεται στον έρωτα, μονάχος στην δόξα και στο θανατο. Το ξέρω. Το δοκίμασα. Δεν ωφελεί. Άφησε με νάρθω μαζί σου.
Γ. Ρίτσος
7 comments:
την σονάτα την εχω ανεβάσει σε μια κατά τη γνώμη μου συγκλονιστική απαγγελία με τη Μελίνα Μερκούρη. Αν δεν την έχεις πάνε εδώ.
http://mahler76.blogspot.com/2008/02/blog-post_24.html
Πήγα αλλά εμφανίζει κάτι τύπου "δεν είναι διαθέσιμο".. επειδή ακούγεται εξαιρετικά ενδιαφέρον, αν υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος να το βρω λετ μι νόοου! ευχαριστώ όπως και να'χει!
Φίλε μου το λίνκ ναι δεν δουλεύει αλλά δουλεύει για να το ακούσεις. Αν το θέσ θα στο ανεβάσω για να το κατεβάσεις. Θα σε ρίξει όμως φίλε μου το ξέρεις αυτό...
Καλή σου μέρα.
Το άκουσα μόλις! Τέλειο.. Όντως συγκλονιστικό! Πού το ανακάλυψες βρε; :) αν μπορείς κάπως να το ανεβάσεις για να το κατεβάσω θα σου ήμουν υπόχρεος! thnx για την εμπειρία όπως και να΄χει!
Θα το βάλω να ανέβει και θα σου στείλω λίνκ. Κοίτα ακούω πολύ Τρίτο πρόγραμμα, και αυτό το είχαν βάλει σε ένα αφιέρωμα για την Μερκούρη πρίν πολλααααα χρόνια. Να φανταστείς το έγραψα σε κασέτα και μετά το έκανα mp3.
έτσι εξηγείται! μπράβο.. δηλαδή έχεις σπάνια ηχογράφηση, περιμένω το λινκ πως και πως, λοιπόν!
Έλα φίλε μου, ορίστε το λίνκ
http://rapidshare.com/files/125596747/Sonata_ipo_to_selinofos.mp3.html
καλό σου απόγευμα.
Post a Comment