Tuesday 1 July 2008

περί αλήθειας

"στο λέω τώρα που η αλήθεια δεν πληγώνει"


πότε έρχεται αυτή η στιγμή;

που μπορείς να πεις την αλήθεια χωρίς να πληγωθείς ούτε εσύ ούτε ο άλλος άνθρωπος;

και γιατί να μην μπορούμε πάντα να πούμε την αλήθεια;

γιατί έχουμε μάθει ότι πονάει η ειλικρίνεια;

γιατί έχουμε μάθει ότι πρέπει να κρατάμε ισορροπίες;

και κάποια πράγματα κάνει να τα λέμε και κάποια άλλα όχι;


περιμένω τη στιγμή που η αλήθεια δε θα πληγώνει.

δε θα πληγώνει επειδή θα έχουμε καταφέρει όλοι να μην είμαστε τόσο εγωιστές ή τόσο στενόμυαλοι ή τόσο μίζεροι.

η αλήθεια του καθενός μας είναι οι σκέψεις του, τα συναισθήματά του, οι συμπεριφορές του, οι αξίες του, ο πόνος του, η ζωή του..

όταν το καταλάβουμε και το σεβαστούμε αυτό θα μπορούμε να ακούμε οποιαδήποτε αλήθεια χωρίς να πονάμε ή να ζηλεύουμε ή να εκνευριζόμαστε.

ή ακόμα κι αν πονάμε, ζηλεύουμε ή εκνευριζόμαστε, πάλι θα μπορούμε να το διαχειριζόμαστε αυτό ως την δική μας αλήθεια, την οποία θα πρέπει να σεβαστεί ο άλλος.


σας μπέρδεψα ε;


να δεις, θα φταίει που είμαι μπερδεμένος κι εγώ!


ΥΓ μου έβαλε δύσκολα ο mahler76 τελικά :)


7 comments:

mahler76 said...

Είναι δύσκολο το θέμα...άλλα μια χαρά τα πήγες. Αυτό που βλέπω σε όλους είναι πως άν και η αλήθεια είναι αυτό που όλοι θέλουμε, αν και αναγνωρίζουμε πως είναι η καλύτερη δυνατή προσέγγιση, τελικά μας δυσκολεύει η διαχείρισή της.

Η αλήθεια συνήθως θα πληγώνει. Μπορείς να πείς σε κάποιον πως δεν τον αγαπάς και να μήν πληγωθεί επειδή του λές την αλήθεια? Ένα παράδειγμα δίνω.

Κάποιος όταν του επεσήμανα πόσο σκληρός ήταν με έναν άλλο άνθρωπο (δεν θέλω να δώσω από εδώ λεπτομέρειες) μου είπε πως αφού ήταν αλήθεια αυτά που του είπε τότε κακώς αυτός στενοχωρήθηκε και νευρίασε...
Δεν ξέρω, ίσως έχει να κάνει με τον τρόπο που "σερβίρουμε" αυτή την αλήθεια, όποια κι αν είναι.
Αχ σε πολύ σκέψη μας έβαλα. Άλλη φορά θα μας ζητήσω να κάνουμε πόστ για το αγαπημένο μας ring tone!!
Καλό απόγευμα :)

the boy with the arab strap said...

οταν μαθουμε να δεχομαστε την αληθεια ως κατι που ειναι φυσιολογικο , δεν θα ποναει .

oblivion said...

καλημέρα καλημέρα! μετάνιωσα που πρόλαβα κι έκανα το ποστ περί αλήθειας πριν δω την χθεσινή παράσταση της "Λυσσασμένης Γάτας" από την Schaubühne.. όσοι την παρακολούθησαν είδαν να αποτυπώνονται με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο ο πόνος που προκαλεί η βαθιά κρυμμένη αλήθεια, η ανάγκη του ανθρώπου να κλείσει τα μάτια απέναντι στην αλήθεια αλλά και το πως μπορεί ο καθένας να διαστρεβλώσει την αλήθεια προκειμένου να εξασφαλίσει την επιβίωση του ίδιου ή και των άλλων.. εξαιρετική παράσταση σε κάθε περίπτωση!

mahler76 said...

@oblivion
Εγώ έκανα το πόστ λίγες ώρες πρίν βασιζόμενος σε άλλο θεατρικό. Όμως Η Λυσσασμένη Γάτα είναι σαν να γράφτηκε με αυτό ακριβώς το θέμα. Πραγματικά εξαιρετική παράσταση. Πάλι καλά που υπάρχει το Φεστιβάλ και βλέπουμε τέτοιες παραγωγές όσοι δεν έχουμε την δυνατότητα να τις δούμε στο εξωτερικό.

brainwaves said...

Πιστεύω στην αλήθεια. Και στη δύναμη που μπορεί να κρύβει μέσα της.

Η αλήθεια μπορεί την ίδια στιγμή που ανακουφίζει αυτόν/ή που τη λέει να πληγώνει ή να πιέζει συναισθηματικά αυτόν/ή που την ακούει.

Με τον ίδιο τρόπο που αγαπάμε και γιαυτό είμαστε ειλικρινείς μπορούμε να αγαπάμε και γιαυτό να λέμε ψέμα σύμβασης ή να αποκρύπτουμε μέρος ή το όλο μιας αλήθειας.

Οι ισορροπίες λεπτές γιαυτό και η ζυγαριά δεν έχει την ίδια κλίμακα για όλες τις περιπτώσεις.

Φανατικός οπαδός της εξατομίκευσης. Παντού και εδώ...

xxx

tovenito said...

δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με το σχόλιο του απο πάνω. κάθε περίπτωση είναι μοναδική και ιδιαίτερη και χρήζει διαφορετικής αντιμετώπισης. εξάλλου η γενίκευση είναι και ψιλοφασισμός.

και είναι γνωστό ότι η αλήθεια δεν έχει μία όψη. αντικειμενική αλήθεια δεν υπάρχει. υπάρχουν πολλές υποκειμενικές αλήθειες, οι αλήθειες μας

oblivion said...

mahler76: θα συμφωνήσω, είναι πολύ δύσκολο να διαχειριστούμε την αλήθεια, ίσως επειδή αυτό προϋποθέτει να την δούμε κιόλας πρώτα!

κρασί&νερό στο όνειρά μας: έτσι όπως τα λες είναι, αυτό πιστεύω κι εγώ.. :)

brainwaves & tovene592: η μία όψη του νομίσματος είναι αυτή που περιγράφετε. η άλλη όψη όμως θα μπορούσε να λέει ότι επιλέγουμε να μην πούμε (όλη) την αλήθεια όχι (μόνο) για να αποφύγουμε να πληγώσουμε τον όποιον άλλον αλλά και επειδή φοβόμαστε τις συνέπειες σε μας. για μένα το ιδανικό είναι ο καθένας να εκφράζεται ειλικρινά - αν στηρίζει και πιστεύει στην αλήθεια του - χωρίς να κοροϊδεύει τους άλλους λέγοντας μισές αλήθειες ή ψέματα. γιατί πολύ απλά η αλήθεια του καθενός είναι κομμάτι του εαυτού του. από τη διαφορετικότητα της κάθε περίπτωσης ίσως μπορεί να επηρεαστεί ο τρόπος που "σερβίρεις" την αλήθεια, όπως λέει και ο mahler76.

Σκέψεις, σκέψεις, ατάκτως εριμμένες..

Καλησπέρες σε όλους!