ένα παιδί που έχασε τη ζωή του.
ένας ηλίθιος μπάτσος που η πολιτεία του έδωσε το ρόλο του παντοδύναμου.
οι αντιεξουσιαστές που τελικά είναι ένα σύστημα μεγαλύτερο και πιο οργανωμένο από ό,τι νομίζαμε. ίσως μία από τις λίγες ενεργές συλλογικότητες σήμερα.
η μάνα του παιδιού.
οι αθηναίοι που έπιναν το ποτάκι τους, όπως κάθε Σάββατο.
αλλά και οι αθηναίοι που βρέθηκαν σήμερα στο δρόμο.
όσοι νιώσαμε τον κυνισμό μας να ταρακουνιέται από χθες το βράδυ.
εισπνέω τα δακρυγόνα.
από το πρωί ακούγεται ο ήχος των ελικοπτέρων - όπως κάθε φορά που υπάρχει πορεία.
σκορπισμένος κόσμος από την πορεία στο δρόμο.
και μια φωνή που λέει "πίσω στην πορεία, αν μας διώξουν και σήμερα, το χάσαμε.."
κι αναρωτιέμαι τι να καίγεται..
"η αξιοπρέπειά μας ή η υποκρισία τους" θα μπορούσε ναναι μια απάντηση..
11 comments:
νομίζω όσοι έχουμε πάει στρατό ξέρουμε τι είναι να ρίχνει με όπλο ένας αδύναμος άνθρωπος...
το κράτος οπλίζει με υπερφυσικά πέη ευνουχισμένους ψυχολογικά ασθενείς που δολοφονούν (ή μήπως για πρώτη φορά στη ζωή τους συνουσιάζονται?) εν ψυχρώ...
αυτή είναι η μπατσαρία και αυτές οι πράξεις της...
αν μας διώξουν σήμερα θα πάμε αύριο...
όχι την αξιοπρέπειά μας ακόμα
την υποκρισία τους τώρα...
τώρα!
ήθελα να πω πολλά αλλά το παραπάνω σχόλιο με αποστόμωσε. για αυτό θα σιωπήσω και θα πω μόνο μία λέξη με πολλούς αποδέκτες, ντροπή.
Ξινός αέρας από το μισάνοιχτο παράθυρο κι εδώ, κάτω από τον Λυκαβηττό.
Από την πολυκατοικία που καίγεται πιο πάνω, στην Αλεξάνδρας κι από τα καπνογόνα που αδειάζουν από χθες το βράδυ.
Κι εύχομαι αυτός ο ξινός αέρας να μπει από όλα τα παράθυρα και να φτάσει όσο πιο μακριά γίνεται, για να ξυπνήσει επιτέλους ο κόσμος.
Oblivion μούρχεται να κλαιω...Еιναι απιστευτο... Να σκευτουμε ολοι τι γραψαμε μερικές αναρτήσεις πιο πίσω σε σχετικό σου θέμα
το κλάμα αυθόρμητη αντίδραση...είναι κι η πρώτη μας φορά...κάποτε δεν θα ρχόνταν...ήρθε τώρα...μας έπιασε στα πράσα,μας ξυπνάει...και μας φωνάζει..άντε όλοι μαζί..
Πάντως δεν τους καίγεται καρφάκι, αυτό είναι το σίγουρο...
ήταν θέμα χρόνου να συμβεί το κακό, αφού προειδοποιήσεις είχαμε εδώ και καιρό. μακάρι τα αντανακλαστικά της κοινωνίας να ήταν λίγο πιο σύντομα, όταν έβρισκαν πακιστανούς στα χαντάκια με σφαίρες στο στήθος. έστω κι έτσι, έστω και τώρα, φαίνεται πως άναψε μία σπίθα που πρέπει να την κρατήσουμε ζωντανή. ή τώρα ή ποτέ, έχουν σκουρίνει πολύ τα πράγματα για να το αφήσουμε να περάσει έτσι. και δεν είναι μόνο η δολοφονία, είναι η κακοποίηση όλων μας...
αντεπίθεση...
όχι μόνο από τα μπλογκς.
και αντεπίθεση δεν είναι οι κοτρόνες και οι μολότωφ.
ντροπή τους.
ντροπή μας.
ξυπνάμε?
μα κι αν ξυπνήσουμε σχεδόν πάντα...ξεχνάμε!
δεν ήταν η πρώτη φορά.
πιο πολύ όμως φοβάμαι μήπως δεν θα είναι και η τελευταία.
μήπως η αξιοπρέπειά μας κάηκε εδώ και καιρό?
να μην ξεχάσουμε...
όπως τον Μάρκο τον σέρβο μαθητή στην θεσσαλονίκη το 98.
τον Ηρακλή από τη κρήτη το 2003.
τον ξυλοδαρμό του Αυγουστίνου, του κύπριου φοιτητή στη θεσσαλονίκη το 2006.
“Όλα τελείωσαν για μένα εκείνο το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου του 2006. Βίωσα το θάνατο και τον βιώνω κάθε μέρα. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει το φόβο και τον πανικό μου. Μου έχουν καταστρέψει τη ζωή” .
τόσους και τόσους που καθημερινά βρίσκονται αντιμέτωποι με την ελας... που χάνουν τη ζωή τους χωρίς ποτέ ίσως να το πληροφορηθούμε.
τί άλλο περιμένουμε?
μας αφορά όλους.
καλημέρα.
ποσό "επίκαιρο" γίνεται ξανά το πόστ που είχες κάνει στις 14 του Νοέμβρη για το αστυνομοκρατούμενο κέντρο...
Καλημέρα, όσο γίνεται...
σοκ. αμηχανία. οργή.
έξω στους δρόμους είναι η ζωή. κι ο θάνατος τελικά.
ας συναντηθούμε εκεί.
σήμερα αύριο, όσο κρατήσει το συναίσθημά μας.
υγ mahler, χ.ζ. τα γεγονότα αυτά είναι όντως απάντηση στο ποστ μου του νοέμβρη.. και προφανώς δεν πρόκειται για σύμπτωση - είναι όλα αλληλένδετα.. όσο αυξάνεται η αστυνομοκρατία, αυξάνεται κι ο θυμός και.. να τα αποτελέσματα.. τα σχόλια του silentcrossing και του halias, υπερθεματίζουν σ'αυτό..
- Συμβαίνουν συχνά στη χώρα σας διαδηλώσεις;
- ...
- Συμβαίνει συχνά στη χώρα σας αστυνομικοί να σκοτώνουν παιδάκια;
- ..........
Post a Comment